تنهائی........

 

نگا هت خاک شدنی . لبخندت پلاسیدنی است

سایه بر تو افکندم تا بت من شوی....

نزدیک تو می ایم بوی بیابان میشنوم...به تو می رسم تنها میشوم

..............

و همیشه من ماندم و تاریک بزرگ...من ماندم و همهمه افتاب

واز سفر افتاب سرشار از تاریکی نور امدم

سایه تر شدم

و سایه وار بر لب روشنی ایستادم

                                                     (سهراب سپهری)