باد ما را خواهد برد
در شب کوچک من افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهره ویرانیست
گوش کن
وزش ظلمت را میشنوی ؟
من غریبانه به این خوشبختی می نگرم
من به نومیدی خود نعتادم
گوش کن
وزش ظلمت را میشنوی؟
در شب اکنون چیزی می گذرد
ماه سرخست و مشوش
و بر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن
ابر ها همچون انبوه عزا داران
لحظه باریدن را گوئی منتظرند
لحظه ای و پس از ان هیچ
پشت این پنجره شب دارد می لرزد
و زمین دارد
باز می ماند از چرخش
پشت این پنجره یک نا معلوم
نگران من و توست
ای سراپایت سبز
دستهایت را چون خاطره ای سوزان . در دستان
عاشق من بگذار
ولبانت را چون حسی گرو از هستی
به نوازشها ی لبهای عاشق من بسپار
باد ما را با خود خواهد برد
باد ما را با خود خواهد برد