صدای پای تاریکی سکوت شب را پر کرده است

صدای نمناک زنی می اید

به خیالم در سینه ای ، بغضی ترک برداشته است

هر چه بیشتر گوش می کنم کمتر میشنوم

پنداری این صدای لبریز تنهائی ، از من خیلی دور است

اما نه ..........

                   شاید خیلی نزدیک

شاید صدای سایه  احساسم باشد

به خیالم باز هم کسی با ریگی ،

                                       پیکر احساسم را نشانه گرفته است

گامهای قلبم چه رعب انگیزند

                                    ....می دود ؛ می دود ؛ می دود

دست بر صورت می کشم

اشکهایم جویباریست

من چگونه اینچنین شکستم و خود ندانستم.......؟