تولدی دیگر.........

تولدی دیگر

 

همه هستی من ایه تاریکیست

که ترا در خو تکرار کنان

به سحرگاه شکفتن ها و رستن های ابدی خواهد برد

من در این ایه ترا اه کسیدم  اه

من در این ایه ترا

به درخت و اب و اتش پیوند زدم

 

..........

 

زندگی شاید

یک خیابان دراز است که هر روز زنی با زنبیلی از ان می گذرد

زندگی شاید

ریسمانیست که مردی با ان خود را از شاخه می اویزد

زندگی شاید طفلیست که از مدرسه بر می گردد

 

یا عبور گیج رهگذری باشد

که کلاه از سر بر می دارد

و به یک رهگذر دیگر با لبخندی بی معنی می گوید

                                                               «سلام»

زندگی شاید ان لحظه مسدودیست

که نگاه من در نی نی چشمان تو خود را ویران می سازد

و در این حسی است

که من ان را با ادراک ماه و با دریافت ظلمت خواهم امیخت

 

در اتاقی  که به اندازه یک تنهائیست

دل من

که به اندازه یک عشقست

به بهانه های ساده خوشبختی خود می نگرم

به زوال زیبای گلهای در گلدان

به نهالی که تو در باغچه خانه مان کاشته ای

و به اواز قناریها

که به اندازه یک پنجره می خوانند

 

................

 

 

من

 پری کوچک غمگینی را

 می شناسم که در اقیانوس مسکن دارد

و دلش را در یک نی لبک چوبین

می نوازد ارام ارام

پری کوچک غمگینی

که شب از یک بوسه می میرد

و سحر گاه از یک بوسه به دنیا خواهد امد

 

                                                      (فروغ فرخزاد)